16 Han kom òg til Nasaret, der han var oppvaksen, og på sabbaten gjekk han inn i synagogen, som han brukte å gjera. Han reiste seg for å lesa frå Skrifta, 17 og dei gav han boka til profeten Jesaja. Han opna bokrullen og fann den staden der det står: 18 Herrens Ande er over meg, for han har salva meg til å forkynna ein god bodskap for fattige. Han har sendt meg for å ropa ut at fangar skal få fridom og at blinde skal få sjå, for å setja undertrykte fri 19 og ropa ut eit nådeår frå Herren. 20 Så rulla han bokrullen saman, gav han til synagogetenaren og sette seg. Og alle som var i synagogen, heldt auga feste på han. 21 Då tala han til dei og byrja slik: «I dag vart dette skriftordet oppfylt medan de høyrde på.» 22 Alle tala vel om han og undra seg over nådeorda som kom frå hans munn. «Er ikkje dette son til Josef?» spurde dei.

16 Son bođii Nasaretii gos lei šaddan ollesolmmožin, ja manai sabbahin synagogai nugo lávii. Son čuožžilii lohkat, 17 ja sutnje geigejuvvui profehta Jesaja girji. Son rabastii girjegearu ja gávnnai dan báikki masa lea čállojuvvon: 18 Hearrá Vuoigŋa lea mu badjelis, dasgo son lea vuoidan mu sárdnidit illusága váivvášiidda. Son lea vuolggahan mu gulahit friddjavuođa fáŋggaide ja oainnu čalmmehemiide, friddjan dahkat sordojuvvon olbmuid 19 ja sárdnidit Hearrá árpmu jagi. 20 Son giesai girjegearu, geigii dan bálvaleaddjái ja čohkánii. Buohkat geat ledje synagogas, gehčče sutnje. 21 Son sárdnugođii sidjiide ná: “Odne, din gullut, dát čálabáiki lea ollašuvvan.” 22 Buohkat rámidedje su ja ovddošedje daid árpmusániid mat bohte su njálmmis. Sii goit dadje: “Almma dát lea Josefa bárdni?”