5 Høyr Herrens ord, de som skjelv for hans ord! Brørne dykkar som hatar dykk og støyter dykk bort for mitt namn skuld, dei seier: «Lat Herren visa sin herlegdom, så vi kan sjå gleda dykkar!» Men dei skal bli til skamme. 6 Høyr larmen frå byen, røysta frå tempelet, Herrens røyst! Han gjengjelder fiendane sine for det dei har gjort. 7 Før ho får rier, har ho fødd, før smertene kjem, har ho fått ein gut. 8 Kven har høyrt noko som dette? Kven har sett nokon som desse? Kan eit land bli fødd på éin dag, kan eit folkeslag koma til verda på ein augneblink? Men Sion fødde sine born med det same ho fekk rier. 9 Skulle eg opna morslivet utan å setja fødselen i gang? seier Herren. Eller setja fødselen i gang og så stansa han? seier din Gud. 10 Gled dykk over Jerusalem, og fryd dykk over henne, alle de som elskar henne! Ta del i hennar glede, alle de som sørgjer over henne! 11 Så skal de suga og bli mette ved hennar trøystande bryst, de skal drikka og nyta hennar herlege brystvorter. 12 For så seier Herren: Sjå, no leier eg fred til henne som ei elv, folkeslags rikdom som ein fløymande bekk. De skal suga, berast på armen og voggast på fanget. 13 Som ei mor trøystar barnet sitt, slik vil eg trøysta dykk. I Jerusalem skal de få trøyst.

5 Gullet Hearrá sáni, dii geat soaigibehtet su sáni dihte. Din vieljat geat vašuhit din ja norddastit din eret mu nama dihte, sii dadjet: “Čájehehkos Hearrá iežas hearvásvuođa, vai mii beassat oaidnit din ilu.” Muhto sii šaddet heahpadii. 6 Gullet šláma gávpogis, gullet juma tempelis, juma go Hearrá mávssaha vašálaččaidasas dan maid sii leat dahkan. 7 Ovdal go Sion lea mánnáheađis, de son riegádahttá, ovdal go ávttat bohtet, de son riegádahttá bártni. 8 Gii lea gullan dakkára, gii lea oaidnán diekkáriid? Sáhttágo eanan šaddat ovtta beaivvis, sáhttágo álbmot riegádit čalbmeravkalanbottus? De sáhttá, Sion riegádahttá mánáidis dan seammás go ávttat bohtet. 9 Rabašingo mun eatni goaŧu inge divttáše riegádahttit? cealká Hearrá. Dahpašingo mun goaŧu go lean bidjan riegádahttit? cealká du Ipmil. 10 Illudehket ovttas Jerusalemiin, ávvudehket suinna, buohkat dii geat atnibehtet su ráhkisin! Illudehket suinna, buohkat dii geat lehpet moraštan su. 11 Dalle dii beassabehtet njammat gallás ja gávdnat jeđđehusa su fátmmis, njammat ja illudit su dievaslaš valljivuođas. 12 Ná cealká Hearrá: Mun buvttán sutnje lihku joga láhkái, álbmogiid dávviriid dego boršu jogaš. Su mánát guddojuvvojit salas ja vuhttojuvvojit askkis. 13 Nugo eadni jeđđe mánás, nu mun jeđđen din. Jerusalemis dii oažžubehtet jeđđehusa.