26. september 2023
Vel kyrkjeårsdag
Mikkelsmesse (29. september)
1 I same stunda kom læresveinane til Jesus og spurde: «Kven er den største i himmelriket?»
2 Då kalla han til seg eit lite barn, sette det midt imellom dei
3 og sa: «Sanneleg, eg seier dykk: Utan at de vender om og blir som born, kjem de ikkje inn i himmelriket.
4 Den som gjer seg sjølv liten som dette barnet, han er den største i himmelriket.
5 Og den som tek imot eit slikt lite barn i mitt namn, tek imot meg.
6 Men den som lokkar til fall ein av desse små som trur på meg, han var betre tent med å få ein kvernstein hengd om halsen og bli søkkt i havsens djup.
10 Ta dykk i vare så de ikkje ser med forakt på ein einaste av desse små! For eg seier dykk: Dei har sine englar i himmelen som alltid ser andletet til min himmelske Far.
11 *For Menneskesonen er komen for å frelsa det som var tapt.•
Matt 18,1-6.10-11
20 Sjå, eg sender ein engel føre deg for å ta vare på deg på vegen og føra deg til den staden som eg har gjort i stand. 21 Legg merke til han og lyd han! Set deg ikkje opp mot han, for han vil ikkje bera over med syndene dykkar, for namnet mitt er i han. 22 Men høyrer du på det han seier og gjer alt det eg byd deg, då vil eg vera ein fiende for dine fiendar og ein motstandar for dine motstandarar.
2 Mos 23,20-22
5 For aldri har Gud sagt til nokon engel:
Du er Son min,
eg har fødd deg i dag.
Eller, som det òg står:
Eg vil vera far for han,
og han skal vera son for meg.
6 Og når han på nytt fører den førstefødde inn i verda, seier han:
Alle Guds englar skal tilbe han.
7 Og om englane seier han:
Han gjer englane sine til vindar,
tenarane sine til logande eld.
8 Men om Sonen:
Din kongsstol, Gud, står til evig tid,
din herskarstav er rettferds stav.
9 Du har elska rettferd og hata urett.
Difor har Gud, din Gud, salva deg og ikkje dine vener
med gledes olje.
10 Og vidare:
Du, Herre, grunnla i opphavet jorda,
og himmelen er eit verk av dine hender.
11 Dei skal gå til grunne, men du blir verande.
Dei skal alle eldast som klede.
12 Du rullar dei saman som ei kappe,
dei blir utskifte som klede.
Men du er den same,
åra dine tek aldri slutt.
13 Men har han nokon gong sagt til ein av englane:
Set deg ved mi høgre hand
til eg får lagt dine fiendar
som skammel for dine føter?
14 Er dei ikkje alle ånder som tener Gud og blir utsende for å hjelpa dei som skal få frelsa i arv?
Hebr 1,5-14
1 På den tid la kong Herodes hand på nokre i forsamlinga og mishandla dei.
2 Han lét Jakob, bror til Johannes, bli avretta med sverd.
3 Og då han såg at jødane lika dette, heldt han fram og lét gripa Peter òg. Det var i høgtida med usyra brød.
4 Han kasta Peter i fengsel, og fire vaktskift, kvart på fire mann, skulle halda vakt over han. Så ville han føra han fram for folket etter påske.
5 Peter vart no halden i fengselet. Men forsamlinga bad inderleg til Gud for han.
6 Natta før Herodes hadde tenkt å føra han fram, låg Peter og sov mellom to soldatar. Han var bunden med to lenkjer, og utanfor døra stod det menn som heldt vakt over fengselet.
7 Då med eitt stod ein engel frå Herren der, og det skein eit lys i rommet. Engelen dytta Peter i sida, vekte han og sa: «Skund deg og stå opp!» Med det same datt lenkjene av hendene hans,
8 og engelen sa til han: «Bind beltet om deg og ta på deg sandalane!» Han så gjorde. Då sa engelen: «Kast kappa om deg og følg meg!»
9 Peter følgde han ut. Men han skjøna ikkje at det engelen gjorde, var verkeleg; han trudde det var eit syn.
10 Dei gjekk framom den første og den andre vakta og kom så til den jernporten som fører ut til byen. Porten opna seg av seg sjølv. Dei gjekk ut og heldt fram nedover den første gata. Der vart engelen brått borte for han.
11 Då Peter fekk sansa seg, sa han: «No veit eg for visst at Herren har sendt engelen sin og fria meg ut av hendene på Herodes og frå alt det som jødefolket går og ventar på.»
12 Så snart Peter vart klar over det, gjekk han til huset åt Maria, mor til Johannes med tilnamnet Markus. Der var mange samla og heldt bøn.
13 Han banka på porten, og ei tenestejente som heitte Rode, kom for å lata opp.
14 Ho kjende Peter att på røysta og vart så glad at ho gløymde å opna porten, men sprang inn og fortalde at Peter stod utanfor.
15 «Du er frå vitet!» sa dei. Men ho heldt på sitt. Då sa dei: «Det er engelen hans.»
16 Imedan heldt Peter på og banka. Så lét dei opp, og då dei fekk sjå han, vart dei frå seg av undring.
17 Han gjorde teikn med handa at dei skulle vera stille, og fortalde korleis Herren hadde ført han ut or fengselet. Så sa han: «Lat Jakob og brørne få vita dette.» Dermed gjekk han ut og drog til ein annan stad.
Apg 12,1-17
Lukk X
Her kan registrerte brukere snart lagre egne kommentarer på det valgte verset.
25Men nå drar jeg til Jerusalem med hjelpen til de hellige der. 26For menighetene i Makedonia og Akaia har bestemt at de vil samle inn en gave til de fattige blant de hellige i Jerusalem. ... Vis hele teksten
25Men nå drar jeg til Jerusalem med hjelpen til de hellige der. 26For menighetene i Makedonia og Akaia har bestemt at de vil samle inn en gave til de fattige blant de hellige i Jerusalem. 27De har selv bestemt dette og står jo også i gjeld til dem. De skylder å hjelpe dem med materielle gaver når de selv, som hedninger, har fått del i deres åndelige gaver. 28Når jeg har avsluttet dette og fruktene av innsamlingen er vel forvart hos dem, reiser jeg til Spania og legger veien om dere. 29Og jeg vet at når jeg kommer til dere, vil jeg komme med en rikdom av Kristi velsignelse. 30Jeg ber dere, søsken, ved vår Herre Jesus Kristus og ved den kjærlighet som Ånden gir: Kjemp sammen med meg ved å be til Gud for meg. 31Be om at jeg må bli berget fra de vantro i Judea, og om at de hellige i Jerusalem må ta godt imot hjelpen jeg bringer. 32Da kan jeg, om Gud vil, komme til dere med glede og få hvile ut sammen med dere. 33Fredens Gud være med dere alle! Amen.
25Men no dreg eg til Jerusalem med hjelpa til dei heilage der. 26Forsamlingane i Makedonia og Akaia har sagt at dei vil samla inn ei gåve til dei fattige mellom dei heilage i Jerusalem. ... Vis hele teksten
25Men no dreg eg til Jerusalem med hjelpa til dei heilage der. 26Forsamlingane i Makedonia og Akaia har sagt at dei vil samla inn ei gåve til dei fattige mellom dei heilage i Jerusalem. 27Det vil dei gjerne gjera; dei står òg i gjeld til dei. Dei skyldar å hjelpa dei med materielle gåver når dei sjølve, som heidningar, har fått del i deira åndelege gåver. 28Når eg har fullført dette og fruktene av innsamlinga godt og vel er i deira hender, då reiser eg til Spania og legg vegen om dykk. 29Og eg veit at når eg kjem til dykk, skal eg koma med ein rikdom av Kristi velsigning. 30Eg legg dykk på hjartet, sysken, ved vår Herre Jesus Kristus og ved Andens kjærleik: Strid saman med meg ved å be til Gud for meg. 31Be om at eg må bli berga frå dei vantruande i Judea, og at dei heilage i Jerusalem må ta vel imot den hjelpa eg kjem med. 32Då kan eg, om Gud vil, koma til dykk med glede og få kvila ut saman med dykk. 33Fredens Gud vere med dykk alle! Amen.
25Muhto dál mun vuolggán Jerusalemii bálvalit bassi olbmuid doppe. 26Makedonia ja Akaia searvegottit leat mearridan addit oktasaš attáldaga daidda bassi olbmuide geat ellet geafivuođas Jerusalemis. ... Vis hele teksten
25Muhto dál mun vuolggán Jerusalemii bálvalit bassi olbmuid doppe. 26Makedonia ja Akaia searvegottit leat mearridan addit oktasaš attáldaga daidda bassi olbmuide geat ellet geafivuođas Jerusalemis. 27Dan sii ieža leat mearridan dahkat, ja dan sii leatge sidjiide velggolaččat. Go báhkinat leat ožžon oasi Jerusalema bassi olbmuid vuoiŋŋalaš buriin, de sii leat geatnegasat veahkehit sin áiggálaš buriid dáfus. 28Go mun dasto lean ollašuhttán dán doaimma ja dolvon čohkkejuvvon attáldaga, de mun áiggun vuolgit Espannjai ja go vuos lean fitnan din luhtte. 29Mun dieđán ahte go boađán din lusa, de mun buvttán Kristusa valljugas buressivdnádusa. 30Hearrámet Jesus Kristusa dihte ja Vuoiŋŋa ráhkisvuođa dihte mun bivddán din, vieljat, soahtat munnje veahkkin ja rohkadallat Ipmilii mu ovddas. 31Rohkadallet ahte mun gáddjojuvvošin Judea eahpeoskkolaččaid gieđas, ja ahte Jerusalema bassi olbmot válddášedje bures vuostá dan veahki maid mun buvttán. 32Dalle mun sáhtán boahtit din lusa iluin ja vuoiŋŋastit din luhtte, jos Ipmil dáhttu. 33Ráfi Ipmil lehkos dinguin buohkaiguin! Amen.