Paulus' første brev til korintarane

Helsing

¹ Paulus, som etter Guds vilje er kalla til Kristi Jesu apostel, og bror vår Sostenes ² helsar Guds forsamling i Korint, de som er helga i Kristus Jesus og kalla til å vera heilage saman med alle som kvar på sin stad påkallar vår Herre Jesu Kristi namn – han som er deira og vår Herre: ³ Nåde vere med dykk og fred frå Gud, vår Far, og Herren Jesus Kristus!

Takk til Gud

⁴ Eg takkar alltid min Gud for dykk, for Guds nåde som er gjeven dykk i Kristus Jesus. ⁵ I han har de vorte rike på alt, på all lære og all kunnskap. ⁶ Så er òg vitnemålet om Kristus grunnfest mellom dykk, ⁷ så de ikkje manglar noka nådegåve medan de ventar på at vår Herre Jesus Kristus skal openberra seg. ⁸ Han skal òg grunnfesta dykk til enden kjem, så de kan stå ulastelege på vår Herre Jesu Kristi dag. ⁹ Gud er trufast, han som har kalla dykk til fellesskap med sin Son, Jesus Kristus, vår Herre.

Strid i forsamlinga

Åtvaring mot usemje

¹⁰ Eg legg dykk på hjartet, sysken, ved vår Herre Jesu Kristi namn, at de må vera samde. De må ikkje splitta dykk i flokkar, men vera nært knytte saman, i same syn og same tanke. ¹¹ For dei hos Kloe har fortalt meg, sysken, at det er strid mellom dykk. ¹² Eg siktar til at nokre av dykk seier: «Eg held meg til Paulus», medan andre seier: «til Apollos», «til Kefas» eller «til Kristus». ¹³ Er Kristus delt? Var det kanskje Paulus som vart krossfest for dykk? Eller var det til namnet åt Paulus de vart døypte? ¹⁴ Eg takkar Gud for at eg ikkje har døypt nokon andre av dykk enn Krispus og Gaius, ¹⁵ så ingen skal seia at de vart døypte til mitt namn. ¹⁶ Rett nok har eg òg døypt Stefanas og alle heime hos han, men elles veit eg ikkje av at eg har døypt nokon annan. ¹⁷ For Kristus har ikkje sendt meg ut for å døypa, men for å forkynna evangeliet, og då ikkje med talekunst og visdom, så Kristi kross ikkje skal mista si kraft.

Guds visdom og menneskevisdom

¹⁸ For ordet om krossen er dårskap for dei som går fortapt, men for oss som blir frelste, er det Guds kraft. ¹⁹ For det står skrive:

Eg vil gjera ende på visdomen hos dei vise,

og klokskapen hos dei kloke vil eg gjera til inkjes.

²⁰ Kvar er så dei vise? Kvar er dei skriftlærde? Kvar er dei kloke hovuda i denne verda? Har ikkje Gud vist at visdomen i verda er dårskap? ²¹ For då verda ikkje nytta visdomen til å læra Gud å kjenna i hans visdom, då valde Gud å frelsa dei som trur, ved den dårskapen vi forkynner. ²² For jødar spør etter teikn, og grekarar søkjer visdom, ²³ men vi forkynner ein krossfest Kristus. Han er ein snublestein for jødar og ein dårskap for heidningar. ²⁴ Men for dei som er kalla, både jødar og grekarar, er Kristus Guds kraft og Guds visdom. ²⁵ For Guds dårskap er visare enn menneske, og Guds veikskap er sterkare enn menneske.

²⁶ Sjå berre kven de sjølve er, sysken, de som vart kalla: ikkje mange vise etter menneskelege mål og ikkje mange mektige eller av fornem slekt. ²⁷ Men det som går for å vera dårskap i verda, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera dei vise til skamme. Det som blir rekna som veikt i verda, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera det sterke til skamme. ²⁸ Ja, det som står lågt i verda, det som blir sett ned på, det som ikkje er noko, det valde Gud seg ut, så han kunne gjera til inkjes det som er noko, ²⁹ for at ingen menneske skal ha noko å vera stolte av for Gud. ³⁰ De er hans verk i Kristus Jesus, han som har vorte vår visdom frå Gud, vår rettferd, helging og utløysing, ³¹ så den som er stolt, skal vera stolt av Herren, slik det står skrive.