1 Ein salme av David.
Herre, eg ropar til deg. Skund deg til meg!
Lytt når eg ropar!
2 Lat mi bøn vera røykjelse for deg,
mine opplyfte hender eit kveldsoffer.
3 Herre, set vakt for min munn,
vern mine leppers dør!
4 Bøy ikkje mitt hjarte mot det vonde,
mot lovlaus gjerning saman med dei som gjer urett!
Den utsøkte maten deira vil eg ikkje smaka.
5 Lat ein rettferdig slå meg, det er kjærleik.
Lat han refsa meg, det er olje på mitt hovud,
slikt avviser eg ikkje.
Men mi bøn står stadig mot deira vondskap.
6 Dommarane deira skal støytast nedover berget,
dei skal høyra at orda mine var gode.
7 Knoklane våre ligg strødde ved gapet til dødsriket
som når ein pløyer og velter opp jord.
8 Gud Herre, auga mine er vende mot deg,
eg søkjer tilflukt hos deg.
Riv ikkje vekk livet mitt!
9 Vern meg frå snara dei set for meg,
for fellene til dei som gjer urett!
10 Lat dei urettferdige falla i eige garn
medan eg går rett forbi.