1 Av David.
Til deg, Herre, ropar eg.
Mitt berg, tei ikkje, vend deg ikkje frå meg!
Svarar du meg ikkje,
blir eg lik dei som har gått i grav.
2 Høyr mi bøn når eg ropar til deg om hjelp,
når eg lyfter hendene mine
mot Det høgheilage i ditt tempel.
3 Riv meg ikkje bort med dei skuldige,
med dei som gjer urett.
Dei talar venleg med sin neste,
men har vondskap i hjartet.
4 Gjev dei att for det dei har gjort,
for deira vonde handlingar!
Gjev dei att for det hendene deira har gjort!
Lat dei få det dei fortener!
5 For dei kjenner ikkje Herrens gjerningar,
det han gjer med sine hender.
Han skal riva dei ned
og ikkje byggja dei opp att!
6 Velsigna er Herren,
for han høyrer mi bøn!
7 Herren er mitt vern og mitt skjold,
mitt hjarte sette si lit til han, og eg fekk hjelp.
Hjartet jubla, med song vil eg prisa han.
8 Herren er eit vern for sitt folk,
ei tilflukt som bergar den han har salva.
9 Frels ditt folk og velsigna din eigedom!
Ver du deira hyrding
og ber dei alltid!