Høgsongen

¹ Kvar er kjærasten din faren,

du vakraste mellom kvinner?

Sei, kvar har kjærasten teke vegen,

vi vil hjelpa deg å leita.

² Kjærasten gjekk ned til hagen sin,

til angande urtesenger.

Han ville gjeta i hagane

og plukka liljer.

³ Kjærasten er min, og eg er hans,

han som gjeter mellom liljene.

⁴ Du er vakker som Tirsa, mi kjære,

praktfull som Jerusalem,

farleg som ein hær under banner.

⁵ Vend auga dine bort,

dei hærtek meg.

Håret ditt er som ein geiteflokk,

strøymande nedover Gilead.

⁶ Tennene dine er som nyklipte sauer

som kjem frå vask.

Tvillingar har dei alle,

og ingen har mista eit lam.

⁷ Som skiva av eit granateple

er tinningen bakom sløret.

⁸ Seksti dronningar er det, åtti følgjekoner

og unge jenter utan tal.

⁹ Berre éi er mi due, mi fullkomne,

den einaste for mor si,

elska av henne som fødde henne.

Døtrene ser henne og prisar henne sæl,

dronningar og følgjekoner hyllar henne.

¹⁰ Kven er ho som strålar lik morgonròden,

vakker som månen, klår som sola,

farleg som ein hær under banner?

¹¹ Eg gjekk ned til nøttehagen,

ville sjå kor det grønkast i dalen,

om vinstokken hadde sett nye skot,

om granataplane blømde.

¹² Eg kjende ikkje meg sjølv,

det var som stod eg

på mitt folks vogner som hovding.

¹³ Snu deg, snu deg, du jente frå Sjulam!

Snu deg, snu deg, så vi får sjå deg!

Kvifor vil de sjå på jenta frå Sjulam

der ho dansar mellom rekkjene?