Kirkeårets tekster

Jesus vekkjer opp sonen til enkja i Nain

¹¹ Kort tid etter gav Jesus seg i veg til ein by som heiter Nain. Læresveinane og mykje folk var med han. ¹² Då han nærma seg byporten, vart ein død boren til grava. Han var einaste sonen til mor si, og ho var enkje. Mykje folk frå byen var med henne. ¹³ Då Herren såg enkja, fekk han inderleg medkjensle med henne og sa: «Gråt ikkje!» ¹⁴ Han gjekk borttil og la handa på båra. Då stansa dei som bar. Så sa han: «Du unge mann, eg seier deg: Stå opp!» ¹⁵ Då sette den døde seg opp og tok til å tala, og Jesus gav han til mor hans. ¹⁶ Då vart alle fylte av ærefrykt; dei lova Gud og sa: «Ein stor profet har stige fram hos oss, og Gud har gjesta sitt folk.» ¹⁷ Dette ordet om han spreidde seg i heile Judea og landet omkring.

Elia vekkjer opp son til enkja

¹⁷ Etter at dette hende, vart son til kvinna som eigde huset, sjuk. Og sjukdomen tok han så hardt at det til sist ikkje var livspust i han. ¹⁸ Då sa ho til Elia: «Kva har eg med deg å gjera, gudsmann? Du er komen til meg for å minna meg om synda mi og få sonen min til å døy.» ¹⁹ Han svara: «Gjev meg sonen din!» Så tok han guten frå fanget hennar, bar han opp på takkammeret der han budde, og la han på senga si. ²⁰ Han ropa til Herren og sa: « Herre, min Gud! Vil du verkeleg gjera så vondt mot denne enkja som eg får bu hos, at du lèt son hennar døy?» ²¹ Så strekte han seg tre gonger ut over barnet og ropa til Herren: « Herre, min Gud! Lat barnet få livet att!» ²²  Herren høyrde bøna til Elia. Og guten fekk att livet; han vart levande att. ²³ Elia tok barnet og bar det frå takkammeret og ned i huset. Han gav det til mora og sa: «Sjå, son din lever!» ²⁴ Då sa kvinna til Elia: «No veit eg at du er ein gudsmann, og at Herrens ord i din munn er sanning.»

³⁵ Men no kunne nokon seia: «Korleis blir dei døde reiste opp? Kva slag kropp har dei?» ³⁶ Å, uvituge menneske! Det du sår, gjev ikkje nytt liv utan at det døyr. ³⁷ Og det du sår, er ikkje det akset som veks opp, men eit nake korn, anten det er av kveite eller av anna såkorn. ³⁸ Men Gud lèt det få den skapnad som han har vilja, kvart slag korn sin eigen skapnad.

³⁹ Ikkje alt kjøt er av same slag. Det er eitt slag kjøt i menneske, eitt i fe, eitt i fugl, eitt i fisk. ⁴⁰ Og det finst himmelske kroppar og jordiske kroppar; ein glans har dei himmelske, ein annan dei jordiske. ⁴¹ Ein glans har sola, ein annan har månen og ein annan stjernene. Den eine stjerna lyser med klårare glans enn den andre.

⁴² Slik er det òg med oppstoda frå dei døde. Det som blir sådd, er forgjengeleg. Men det som blir reist opp, er uforgjengeleg. ⁴³ Det blir sådd i vanære, det blir reist opp i herlegdom. Det blir sådd i vanmakt, det blir reist opp i kraft. ⁴⁴ Det blir sådd ein kropp som hadde sjel, det blir reist opp ein åndeleg kropp.

Så visst som det finst ein kropp med sjel, finst det òg ein åndeleg kropp. ⁴⁵ Slik står det skrive: Det første mennesket, Adam, vart til ei levande sjel. Den siste Adam vart ei ånd som gjev liv.

Jesus vekkjer opp Lasarus

¹ Ein mann som heitte Lasarus, låg sjuk. Han var frå Betania, den byen som Maria og Marta, syster hennar, budde i. ² Det var Maria som hadde salva Herren med olje og tørka føtene hans med håret sitt. Lasarus, som låg sjuk, var bror hennar. ³ Systrene sende då bod til Jesus og sa: «Herre, han som du er så glad i, er sjuk.» ⁴ Då Jesus høyrde det, sa han: «Denne sjukdomen fører ikkje til døden. Nei, han er til Guds ære; han skal herleggjera Guds Son.» ⁵ Jesus elska Marta og syster hennar og Lasarus.

⁶ Då han no høyrde at Lasarus låg sjuk, vart han verande endå to dagar der han var. ⁷ Då først sa han til læresveinane: «Kom, lat oss dra tilbake til Judea.» ⁸ «Rabbi», sa dei, «no nettopp ville jødane steina deg, og så dreg du dit på nytt?» ⁹ Jesus svara: «Har ikkje dagen tolv timar? Den som går om dagen, snublar ikkje, for han ser lyset i denne verda. ¹⁰ Men den som går omkring om natta, snublar, fordi han ikkje har lyset i seg.»

¹¹ Då Jesus hadde sagt dette, sa han til dei: «Lasarus, venen vår, er sovna, men eg går og vekkjer han.» ¹² «Herre», sa læresveinane, «er han sovna, så blir han nok frisk att.» ¹³ Jesus hadde tala om at han var død, men dei trudde han tala om vanleg søvn. ¹⁴ Då sa Jesus rett ut: «Lasarus er død. ¹⁵ Og for dykkar skuld er eg glad at eg ikkje var der, slik at de kan koma til å tru. Men kom, lat oss gå til han.» ¹⁶ Tomas, han som vart kalla Tvillingen, sa då til dei andre læresveinane: «Vi går med, vi òg, så vi kan døy saman med han.»

¹⁷ Då Jesus kom fram, fekk han vita at Lasarus alt hadde lege fire dagar i grava. ¹⁸ Betania ligg ikkje langt frå Jerusalem, berre femten stadiar om lag, ¹⁹ og mange jødar var komne til Marta og Maria og ville trøysta dei i sorga over broren. ²⁰ Så snart Marta fekk høyra at Jesus kom, gjekk ho og møtte han, men Maria vart sitjande heime. ²¹ Marta sa til Jesus: «Herre, hadde du vore her, så hadde ikkje bror min døydd. ²² Men no òg veit eg at alt det du bed Gud om, vil han gje deg.» ²³ «Bror din skal stå opp att», seier Jesus. ²⁴ «Eg veit at han skal stå opp att når alle står opp på den siste dagen», svara Marta. ²⁵ Då sa Jesus til henne: «Eg er oppstoda og livet. Den som trur på meg, skal leva om han så døyr. ²⁶ Og kvar den som lever og trur på meg, skal i all æve ikkje døy. Trur du det?» ²⁷ «Ja, Herre», seier ho, «eg trur at du er Den salva, Guds Son, han som skal koma til verda.»

²⁸ Då ho hadde sagt dette, gjekk ho og kalla i løynd på Maria, syster si, og sa til henne: «Meisteren er her og spør etter deg.» ²⁹ Då Maria høyrde det, reiste ho seg straks og gjekk ut til han. ³⁰ Jesus var endå ikkje komen inn i landsbyen; han var framleis der Marta hadde møtt han. ³¹ Dei jødane som var heime hos Maria og trøysta henne, såg at ho brått reiste seg og gjekk ut, og dei følgde etter; dei tenkte at ho gjekk ut til grava og ville gråta der.

³² Som no Maria kom dit Jesus var, og fekk sjå han, kasta ho seg ned for føtene hans og sa: «Herre, hadde du vore her, hadde ikkje bror min døydd.» ³³ Då Jesus såg at dei gret, både ho og alle jødane som følgde henne, vart han oppskaka og opprørt i sitt indre, ³⁴ og han sa: «Kvar har de lagt han?» «Kom og sjå, Herre», svara dei. ³⁵ Jesus gret. ³⁶ Då sa jødane: «Sjå kor glad han var i han.» ³⁷ Men somme av dei sa: «Han som opna auga på ein som var blind, kunne ikkje han ha hindra at denne mannen døydde?» ³⁸ Jesus vart igjen opprørt og gjekk bort til grava. Det var ei hòle, og det låg ein stein framfor opninga. ³⁹ «Ta bort steinen!» seier Jesus. «Herre», seier Marta, syster til den døde, «det luktar alt av han, for han har lege fire dagar i grava.» ⁴⁰ Jesus seier til henne: «Sa eg deg ikkje at dersom du trur, skal du få sjå Guds herlegdom?» ⁴¹ Så tok dei steinen ifrå. Og Jesus såg opp mot himmelen og sa: «Far, eg takkar deg fordi du har høyrt meg. ⁴² Eg visste at du alltid høyrer meg. Men eg seier dette på grunn av folket som står omkring, så dei skal tru at det er du som har sendt meg.» ⁴³ Då han hadde sagt det, ropa han høgt: «Lasarus, kom ut!» ⁴⁴ Og den døde kom ut med hendene og føtene sveipte i likklede og med ein duk bunden over andletet. Jesus sa til dei: «Løys han og lat han gå!»