Urett og fåfengt slit
1 Igjen såg eg alle dei undertrykte,
dei som lid urett under sola.
Sjå, tårene rann på dei undertrykte,
og det var ingen som trøysta dei.
Handa til undertrykkjarane slo dei,
og det var ingen som trøysta dei.
2 Då sa eg: Dei døde er sælare enn dei levande,
dei har det betre enn dei som enno lever.
3 Men sælare enn begge
er dei som aldri har levd og sett
det vonde som blir gjort under sola.
4 Eg såg at alt strev og all dugleik
kjem av at den eine misunner den andre.
Det òg er fåfengt, det er som å gjeta vinden.
5 Dåren legg hendene i fanget
og tærer på sitt eige kjøt.
6 Betre ei handfull ro
enn begge hender fulle av strev.
Det er som å gjeta vinden.
7 Igjen såg eg på det
som er fåfengt under sola:
8 Ein mann kan stå heilt åleine,
utan både son og bror,
og likevel er det ingen ende
på alt hans strev;
auga hans blir ikkje mette på rikdom.
«Kven er det eg strevar for
så eg nektar meg sjølv alt godt?»
Dette òg er fåfengt og eit vondt slit.
Einsemd og fellesskap
9 Det er betre å vera to enn éin,
dei får god løn for sitt strev.
10 For om dei fell, kan den eine
hjelpa den andre opp.
Men stakkars den som er åleine!
Når han fell, er det ingen
som kan reisa han opp.
11 Når to ligg saman, blir dei varme,
men korleis kan den som ligg åleine, halda seg varm?
12 Om éin blir overvunnen,
kan to halda stand.
Ein tretvinna tråd
slitnar ikkje så fort.
Leiarar skifter
13 Det er betre med ein fattig unggut som er klok,
enn ein gammal konge som er dum
og ikkje meir har vit til å høyra på åtvaring.
14 Ein som kom ut av fengselet,
vart teken til konge,
men enno medan han styrte,
vart det fødd ein fattig gut.
15 Eg såg korleis alle menneske
som gjekk omkring under sola,
gav seg i lag med denne nye
som skulle ta kongens plass.
16 Det var ingen ende på alt folket
som han vart førar for.
Men heller ikkje han
vart til glede for dei som kjem etter.
Dette òg er fåfengt, som å gjeta vinden.
Ver audmjuk for Guds andlet
17 Akta foten din når du går til Guds hus!
Det er betre at du kjem dit og høyrer
enn å bera fram offer slik dårane gjer;
dei veit ikkje anna enn å gjera det vonde.