Hopp rett til
Kirkeårets teksterDagens bibelord
Tegnforklaringer
Bibelleseplaner
Kjøp Bibelen
Bibelsøk
Søk
Jesaja
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66| < Forrige kapittel | Neste kapittel > |
|
Herren og herskaren 41Ver stille for meg, de kystar! Folka skal få ny kraft. Lat dei koma nær og så tala si sak. Lat oss saman gå fram for retten! 2 Kven har vekt opp frå aust han som møtest av siger kvar han går? Kven gjev folkeslag over til han og lèt han undertrykkja kongar? Hans sverd gjer dei til støv, hans boge gjer dei til halm som blæs bort. 3 Han forfølgjer dei, går uskadd fram, foten er nesten ikkje nær vegen. 4 Kven har utført og gjort dette? Han som frå opphavs tid kalla slektene fram. Eg, Herren, er den første, og eg er hos dei siste. Eg er Han. 5 Kystane ser det og fryktar, endane av jorda skjelv. Dei er nær, dei kjem. Gudebilete er laga av menneske 6 Den eine hjelper den andre, til kvarandre seier dei: «Ver sterk!» 7 Treskjeraren styrkjer gullsmeden, og blekkslagaren styrkjer smeden ved ambolten. Han seier om loddinga: «Ho er god», og styrkjer henne med naglar så ho står fast. Herren er med Israel 8 Men du Israel, min tenar, Jakob, som eg har valt ut, ætt av Abraham, min ven, 9 som eg greip tak i ved endane av jorda og kalla frå hennar ytste grense. Eg sa til deg: «Du er min tenar, eg har valt deg ut og ikkje forkasta deg.» 10 Frykt ikkje, for eg er med deg, ver ikkje redd, for eg er din Gud! Eg gjer deg sterk og hjelper deg og held deg oppe med mi rettferds høgre hand. 11 Sjå, til skamme og til spott blir alle som er harme på deg. Dei blir til ingenting og går til grunne, dei som går i rette med deg. 12 Du skal leita, men ikkje finna nokon som er i strid med deg. Til inkje og ingenting blir dei som er i krig med deg. 13 For eg er Herren din Gud som har gripe di høgre hand og seier til deg: «Ver ikkje redd! Eg hjelper deg.» 14 Ver ikkje redd, Jakob, du vesle makk, og de, Israels menn! Eg hjelper deg, seier Herren. Israels Heilage løyser deg ut. 15 Sjå, eg gjer deg til ein treskjeslede, kvass og ny, med mange taggar! Du skal treskja fjell til støv og gjera haugar til agner. 16 Du kastar dei i vêret så vinden tek dei og stormen spreier dei. Men du, du skal jubla i Herren og vera stolt over Israels Heilage. 17 Dei hjelpelause og fattige leitar fåfengt etter vatn, tunga tørkar ut av tørste. Eg er Herren, eg skal svara dei, eg er Israels Gud, eg skal ikkje forlata dei. 18 Eg opnar elvar på snaue høgder og kjelder midt i dalane. Eg gjer ørken til innsjø og tørt land til oppkome. 19 Eg plantar sedrar i ørkenen, akasie, myrt og oliventre. Eg set sypress i øydemarka saman med gran og buksbom 20 så dei kan sjå og vita, leggja merke til og saman skjøna at Herrens hand har gjort det, og at Israels Heilage har skapt det. Herren eller avgudane 21 Kom og legg saka fram! seier Herren. Kom med prova! seier Jakobs konge. 22 Lat dei koma og fortelja oss kva som skal skje. Fortel oss om dei første ting så vi kan leggja merke til dei og vita korleis det endar! Eller lat oss få høyra kva som skal koma. 23 Fortel om framtidsteikna så vi kan vita at de er gudar! Gjer berre noko, godt eller vondt, så vi saman kan sjå det med uro! 24 Sjå, de er mindre enn inkje, og det de gjer, er mindre enn ingenting. Avskyeleg er det å velja dykk. 25 Eg har vekt opp ein frå nord, og han er komen. Frå soloppgangen skal han kalla på mitt namn. Han trampar statthaldarar ned som søle slik pottemakaren trampar leire. 26 Kven kunngjorde dette frå opphavs tid så vi kunne vita det, frå gamle dagar så vi kunne seia: «Det er rett»? Ingen fortalde det, ingen gjorde det kjent, ingen har høyrt eit ord frå dykk. 27 Eg er den første som seier til Sion: «Sjå, der er dei!» og sender gledebod til Jerusalem. 28 Eg ser etter, men det finst ingen, ikkje éin av dei som kan gje råd så eg kunne spørja dei og få svar. 29 Nei, alle er dei inkje, og det dei gjer, er ingenting. Vind og tomt ingenting er deira støypte bilete. |
| < Forrige kapittel | Neste kapittel > |
Lukk X
Her kan registrerte brukere snart lagre egne kommentarer på det valgte verset.
07. juni 2023
15Herren sa til Moses: «Hvorfor roper du til meg? Si til israelittene at de skal dra videre! 16Du skal løfte staven din og rekke hånden ut over havet og kløve det, så israelittene kan gå tørrskodd tvers igjennom havet. ... Vis hele teksten
15Herren sa til Moses: «Hvorfor roper du til meg? Si til israelittene at de skal dra videre! 16Du skal løfte staven din og rekke hånden ut over havet og kløve det, så israelittene kan gå tørrskodd tvers igjennom havet. 17Se, jeg gjør egypterne harde, så de setter etter dem. Jeg skal vise min herlighet på farao og hele hans hær, på vognene og rytterne hans. 18Egypterne skal kjenne at jeg er Herren når jeg viser min herlighet på farao og vognene og rytterne hans.» 19Guds engel, som hadde gått foran Israels leir, byttet nå plass og gikk etter folket. Skysøylen som var foran dem, flyttet seg og stilte seg bak dem, 20så den kom mellom egypternes leir og israelittenes leir. Og skyen kom med mørke, men den lyste likevel opp natten, så de ikke kom inn på hverandre hele natten. 21Da rakte Moses hånden ut over havet, og Herren drev havet bort med en sterk østavind som blåste hele natten, så havet ble til tørt land. Vannet ble kløvd, 22og israelittene gikk tørrskodd tvers igjennom havet. Vannet sto som en mur til høyre og venstre for dem.
15Herren sa til Moses: «Kvifor ropar du til meg? Sei til israelittane at dei skal dra vidare! 16Du skal lyfta staven din og retta handa ut over havet og kløyva det, så israelittane kan gå tørrskodde tvers igjennom havet. ... Vis hele teksten
15Herren sa til Moses: «Kvifor ropar du til meg? Sei til israelittane at dei skal dra vidare! 16Du skal lyfta staven din og retta handa ut over havet og kløyva det, så israelittane kan gå tørrskodde tvers igjennom havet. 17Sjå, eg gjer hjartet til egyptarane ubøyeleg, så dei set etter dei. Eg skal visa min herlegdom på farao og heile hans hær, på vognene og ryttarane hans. 18Egyptarane skal kjenna at eg er Herren når eg viser min herlegdom på farao og vognene og ryttarane hans.» 19Guds engel, som hadde gått føre Israels leir, bytte no plass og gjekk etter folket. Skysøyla som var framfor dei, flytte seg og stilte seg bak dei, 20så ho kom mellom leiren til egyptarane og leiren til israelittane. Og skya kom med mørker, men lyste likevel opp natta, så dei ikkje kom innpå kvarandre heile natta. 21Då rette Moses handa ut over havet, og Herren dreiv havet bort med ein sterk austavind, som bles heile natta, så havet vart til tørt land. Vatnet vart kløyvd, 22og israelittane gjekk tørrskodde tvers igjennom havet. Vatnet stod som ein mur til høgre og venstre for dei.
15Hearrá celkkii Mosesii: “Manne don čuorvvut munnje? Gohčo israellaččaid vuolgit johtui. 16Bajit iežat soappi, geige gieđa meara badjel ja ludde dan, vai israellaččat besset mannat meara rastá goikása mielde. ... Vis hele teksten
15Hearrá celkkii Mosesii: “Manne don čuorvvut munnje? Gohčo israellaččaid vuolgit johtui. 16Bajit iežat soappi, geige gieđa meara badjel ja ludde dan, vai israellaččat besset mannat meara rastá goikása mielde. 17Mun buoššudan egyptalaččaid váimmu, nu ahte sii vulget doarridit din. Mun čájehan iežan fámu go duššadan farao ja oppa su soahteveaga, buot su soahtevovnnaid ja vovdnaolbmáid. 18Egyptalaččat ipmirdit ahte mun lean Hearrá, go mun čájehan iežan fámu go duššadan farao, su soahtevovnnaid ja vovdnaolbmáid.” 19Ipmila eŋgel gii lei mannan israellaččaid ovddabealde, sirddii ja manai sin maŋis. Balvabázzi sirddii sin ovddabealde ja manai sin maŋis, 20nu ahte dat bođii egyptalaččaid veaga ja israellaččaid veaga gaskii. Balvva mielde šattai seavdnjat, muhto israellaččaide dat čuvgii ija, nu ahte geažos ijas veagat eai lahkanan nubbi nubbái. 21De Moses bajidii gieđa meara badjel, ja Hearrá ájii meara eret garra nuortabiekkain mii bosui geažos ija, ja mearra šattai goikeeanamin. Čáhči juohkásii guovtti beallái, 22ja israellaččat rasttildedje meara goikása mielde, ja čáhci lei seaidnin goappašiid bealde.