Hopp rett til
Kirkeårets teksterDagens bibelord
Tegnforklaringer
Bibelleseplaner
Kjøp Bibelen
Bibelsøk
Søk
Salmane
1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150| < Forrige kapittel | Neste kapittel > |
| 103Av David. Velsign Herren, mi sjel! Alt som i meg er, velsign hans heilage namn. 2 Velsign Herren, mi sjel! Gløym ikkje alt det gode han gjer. 3 Han tilgjev all di skuld og lækjer alle dine sjukdomar. 4 Han friar ditt liv frå grava og kronar deg med miskunn og kjærleik. 5 Han mettar ditt liv med det gode, du blir ung att som ørna. 6 Herren skaper rettferd, han lèt alle undertrykte få sin rett. 7 Han kunngjorde sine vegar for Moses, sine gjerningar for Israels folk. 8 Mild og nådig er Herren, sein til vreide og rik på miskunn. 9 Han kjem ikkje med klagemål for alltid og er ikkje for evig harm. 10 Han gjer ikkje gjengjeld for våre synder, han løner oss ikkje etter vår skuld. 11 Så høg som himmelen er over jorda, så veldig er hans miskunn over dei som fryktar han. 12 Så langt som aust er frå vest, tek han syndene våre bort frå oss. 13 Som ein far er mild med sine born, er Herren mild med dei som fryktar han. 14 For han veit korleis vi er skapte, han kjem i hug at vi er støv. 15 Dagane mennesket får, er som gras, det blømer som blomen på marka. 16 Når vinden fer over han, er han borte, staden han stod på, veit ikkje lenger av han. 17 Men Herrens miskunn er frå æve til æve over dei som fryktar han. Hans rettferd når til barneborn, 18 til dei som held hans pakt og kjem i hug hans bod, så dei følgjer dei. 19 Herren har reist si trone i himmelen, han rår som konge over alt. 20 Velsign Herren, de hans englar, de sterke heltar som lydige set hans ord i verk. 21 Velsign Herren, alle hans hærar, de tenarar som set hans vilje i verk. 22 Velsign Herren, alle hans skapningar, overalt der han rår. Velsign Herren, mi sjel! |
| < Forrige kapittel | Neste kapittel > |
Lukk X
Her kan registrerte brukere snart lagre egne kommentarer på det valgte verset.
01. april 2023
10Men Jesus merket det og sa til dem: «Hvorfor plager dere henne? Hun har gjort en god gjerning mot meg. 11De fattige har dere alltid hos dere, men meg har dere ikke alltid. 12Da hun helte denne salven ut over kroppen min, salvet hun meg til min gravferd. ... Vis hele teksten
10Men Jesus merket det og sa til dem: «Hvorfor plager dere henne? Hun har gjort en god gjerning mot meg. 11De fattige har dere alltid hos dere, men meg har dere ikke alltid. 12Da hun helte denne salven ut over kroppen min, salvet hun meg til min gravferd. 13Sannelig, jeg sier dere: Overalt i verden hvor dette evangeliet blir forkynt, skal også det hun gjorde, fortelles til minne om henne.»
10Men Jesus merka det og sa til dei: «Kvifor plagar de henne? Ho har gjort ei god gjerning mot meg. 11Dei fattige har de alltid hos dykk, men meg har de ikkje alltid. 12Då ho slo denne salven ut over kroppen min, salva ho meg til gravferda mi. ... Vis hele teksten
10Men Jesus merka det og sa til dei: «Kvifor plagar de henne? Ho har gjort ei god gjerning mot meg. 11Dei fattige har de alltid hos dykk, men meg har de ikkje alltid. 12Då ho slo denne salven ut over kroppen min, salva ho meg til gravferda mi. 13Sanneleg, eg seier dykk: Overalt i verda der dette evangeliet blir forkynt, skal det ho gjorde, bli fortalt til minne om henne.»
10Jesus fuobmái dan ja celkkii sidjiide: “Manne dii vuorjabehtet su? Son lea dahkan munnje buori dagu. 11Geafit leat álo din luhtte, muhto mun in leat álo din luhtte. 12Go son vuoiddai mu, de son dagai dan mu hávdádeami várás. ... Vis hele teksten
10Jesus fuobmái dan ja celkkii sidjiide: “Manne dii vuorjabehtet su? Son lea dahkan munnje buori dagu. 11Geafit leat álo din luhtte, muhto mun in leat álo din luhtte. 12Go son vuoiddai mu, de son dagai dan mu hávdádeami várás. 13Duođaid, mun cealkkán didjiide: Oppa máilmmis, gos ihkinassii evangelium sárdniduvvo, doppe sii muitalit maid son dagai ja muitet su.”