Tilbake til oversikten

Salmane

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150

< Forrige kapittel

Neste kapittel >

103Av David.                    Velsign Herren, mi sjel!           Alt som i meg er,           velsign hans heilage namn.                 2 Velsign Herren, mi sjel!           Gløym ikkje alt det gode han gjer.                 3 Han tilgjev all di skuld           og lækjer alle dine sjukdomar.                 4 Han friar ditt liv frå grava           og kronar deg med miskunn og kjærleik.                 5 Han mettar ditt liv med det gode,           du blir ung att som ørna.                 6 Herren skaper rettferd,           han lèt alle undertrykte få sin rett.                 7 Han kunngjorde sine vegar for Moses,           sine gjerningar for Israels folk.                 8 Mild og nådig er Herren,           sein til vreide og rik på miskunn.                 9 Han kjem ikkje med klagemål for alltid           og er ikkje for evig harm.                10 Han gjer ikkje gjengjeld for våre synder,           han løner oss ikkje etter vår skuld.                11 Så høg som himmelen er over jorda,           så veldig er hans miskunn over dei som fryktar han.                12 Så langt som aust er frå vest,           tek han syndene våre bort frå oss.                13 Som ein far er mild med sine born,           er Herren mild med dei som fryktar han.                14 For han veit korleis vi er skapte,           han kjem i hug at vi er støv.                15 Dagane mennesket får, er som gras,           det blømer som blomen på marka.                16 Når vinden fer over han, er han borte,           staden han stod på, veit ikkje lenger av han.                17 Men Herrens miskunn er frå æve til æve           over dei som fryktar han.           Hans rettferd når til barneborn,                18 til dei som held hans pakt           og kjem i hug hans bod,           så dei følgjer dei.                19 Herren har reist si trone i himmelen,           han rår som konge over alt.                20 Velsign Herren, de hans englar,           de sterke heltar som lydige set hans ord i verk.                21 Velsign Herren, alle hans hærar,           de tenarar som set hans vilje i verk.                22 Velsign Herren, alle hans skapningar,           overalt der han rår.           Velsign Herren, mi sjel!

< Forrige kapittel

Neste kapittel >