Tilbake til oversikten

Salmane

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150

< Forrige kapittel

Neste kapittel >

115Ikkje oss, Herre, ikkje oss,           gjev heller ditt namn ære,           du som er kjærleg og trufast.                 2 Kvifor skal folka seia:           «Kvar er deira Gud?»                 3 Vår Gud er i himmelen,           alt han vil, det gjer han.                 4 Gudebileta deira er av sølv og gull,           menneskehender har laga dei.                 5 Dei har munn, men kan ikkje tala,           dei har auge, men kan ikkje sjå.                 6 Dei har øyre, men kan ikkje høyra,           dei har nase, men kan ikkje lukta.                 7 Dei har hender, men kan ikkje føla,           dei har føter, men kan ikkje gå,           dei har ikkje lyd i strupen.                 8 Slik blir òg dei som lagar dei,           og alle som set si lit til dei.                 9 Stol på Herren, Israel!           Han er deira hjelp og skjold.                10 Stol på Herren, Arons hus!           Han er deira hjelp og skjold.                11 Stol på Herren, de som fryktar han!           Han er deira hjelp og skjold.                12 Herren hugsar på oss, han velsignar.           Han velsignar Israels hus,           han velsignar Arons hus.                13 Han velsignar dei som fryktar Herren,           dei små og dei store.                14 Måtte Herren la dykk auka i tal,           både de og borna dykkar!                15 De er velsigna av Herren,           han som skapte himmel og jord.                16 Himmelen er Herrens himmel,           men jorda gav han til mennesket.                17 Dei døde prisar ikkje Herren,           alle dei som går ned til det stille landet.                18 Men vi velsignar Herren           frå no og til evig tid.           Halleluja!

< Forrige kapittel

Neste kapittel >