Tilbake til oversikten

Salmane

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150

< Forrige kapittel

Neste kapittel >

142Ein læresalme av David, då han var i hòla. Ei bøn.                 2 Eg ropar høgt til Herren.           Eg bed til Herren om nåde.                 3 Eg auser ut mi klage           og fortel han om mi naud.                 4 Når ånda mi veiknar, kjenner du min stig.           På vegen der eg går, set dei snarer.                 5 Vend blikket mot høgre og sjå:           Ingen kjennest ved meg,           eg har ikkje nokon stad å flykta,           ingen bryr seg om meg.                 6 Herre, eg ropar til deg.           Eg seier: Du er mi tilflukt,           min del i landet til dei levande.                 7 Høyr når eg ropar,           for eg er fattig og hjelpelaus!           Fri meg frå dei som jagar meg,           dei er for sterke.                 8 Før meg ut av fengselet           så eg kan prisa ditt namn!           Dei rettferdige skal samla seg om meg,           for du gjer godt mot meg.

< Forrige kapittel

Neste kapittel >