Tilbake til oversikten

Salmane

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150

< Forrige kapittel

Neste kapittel >

33Rop av fryd for Herren,           de rettferdige!           Det er rett at dei rettskafne           syng lovsong.                 2 Pris Herren til lyre,           spel for han på tistrengja harpe!                 3 Syng ein ny song for han,           spel vakkert og rop med jubel!                 4 For Herrens ord er sant,           alt han gjer, kan ein lita på.                 5 Han elskar rettferd og rett,           jorda er full av Herrens miskunn.                 6 Ved Herrens ord vart himmelen skapt,           heile himmelhæren ved pusten frå hans munn.                 7 Han samla havvatnet som i eit kar,           la havsens djup i forråd.                 8 Heile verda må frykta Herren,           alle som bur på jorda, må skjelva for han.                 9 Han tala, og det skjedde,           han baud, og det stod der.                10 Herren skiplar rådet folka legg,           bryt planane folkeslag tenkjer ut.                11 Herrens råd står fast for alltid,           hans hjartans planar frå slekt til slekt.                12 Sælt er det folk som har Herren til Gud,           det folk han har valt til sin eigedom!                13 Herren skodar ned frå himmelen,           han ser alle menneske.                14 Frå sin bustad ser han ned           på alle som bur på jorda.                15 Han har forma deira hjarte,           alle deira gjerningar kjenner han.                16 Kongen blir ikkje redda av stor styrke,           stridsmannen blir ikkje berga av stor kraft.                17 Hesten gjev falske voner om hjelp,           med sin store styrke bergar han ingen.                18 Men Herrens auge kviler på dei           som fryktar han og ventar på hans miskunn,                19 så han kan fria dei frå døden           og halda dei i live gjennom hungersnaud.                20 Vår sjel ventar på Herren;           han er vår hjelp og vårt skjold.                21 Vårt hjarte gleder seg i han,           vi set vår lit til hans heilage namn.                22 Lat di miskunn vera over oss, Herre!           Det er deg vi ventar på.

< Forrige kapittel

Neste kapittel >