Tilbake til oversikten

Salmane

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150

< Forrige kapittel

Neste kapittel >

36Til korleiaren. Av Herrens tenar. Av David.                 2 Synda talar til den lovlause           djupt i hans hjarte.           Redsle for Gud har han ikkje for auge.                 3 Han ser det som smiger           at ein oppdagar hans skuld           og legg han for hat.                 4 Kvart ord frå hans munn er urett og svik.           Han er ikkje forstandig meir og gjer ikkje det gode.                 5 Han legg vonde planar på leiet.           Han vel ein veg som ikkje er god.           Han viser ikkje frå seg det vonde.                 6 Herre, til himmelen når di miskunn,           til skyene rekk din truskap.                 7 Di rettferd er som mektige fjell,           som det store havdjup er dine dommar.            Herre, du bergar både menneske og dyr.                 8 Kor verdfull din kjærleik er, Gud!           I skuggen av dine venger søkjer menneskeborna ly.                 9 Dei får nyta overfloda i ditt hus,           du lèt dei drikka av gledebekken din.                10 For hos deg er livsens kjelde,           i ditt lys ser vi lys.                11 Lat di miskunn vara for dei som kjenner deg,           di rettferd for dei ærlege av hjartet.                12 Lat ikkje foten til den stolte trø meg ned!           Handa til den lovlause skal ikkje jaga meg bort.                13 Der ligg dei, dei som gjer urett.           Dei er støytte ned og kan ikkje reisa seg.

< Forrige kapittel

Neste kapittel >