Tilbake til oversikten

Salmane

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150

< Forrige kapittel

Neste kapittel >

58Til korleiaren. «Øydelegg ikkje!» Ein miktam. Av David.                 2 Talar de verkeleg rett, de mektige?           Dømmer de rettferdig, de menneske?                 3 Nei, frå hjartet ber de fram urett på jorda,           med hendene spreier de vald.                 4 Frå fødselen av er dei urettferdige på avvegar,           heilt frå mors liv fer løgnarane vill.                 5 Deira gift er som ormegift,           dei liknar ein orm som er døv,           han lèt att øyra                 6 og høyrer ikkje på han som kviskrar,           på han som er kunnig til å mana.                 7 Gud, knus tennene i deira munn,            Herre, bryt tanngarden sund på løvene!                 8 Lat dei kverva slik vatn renn vekk!           Lat dei berre spenna bogen,           pilene er utan kraft.                 9 Lat dei bli lik snigelen som løyser seg opp i slim,           lik den dødfødde som aldri såg sola.                10 Før grytene kjenner varmen frå tornekvistene,           blæs han dei bort, dei friske som dei brennande.                11 Den rettferdige skal gleda seg           når han ser at han får hemn.           Han skal vaska føtene           i blodet av dei urettferdige.                12 Då skal menneska seia:           «Ja, den rettferdige får si løn.           Det finst ein Gud som dømmer på jorda.»

< Forrige kapittel

Neste kapittel >