Tilbake til oversikten

Salmane

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67 68 69 70 71 72 73 74 75 76 77 78 79 80 81 82 83 84 85 86 87 88 89 90 91 92 93 94 95 96 97 98 99 100 101 102 103 104 105 106 107 108 109 110 111 112 113 114 115 116 117 118 119 120 121 122 123 124 125 126 127 128 129 130 131 132 133 134 135 136 137 138 139 140 141 142 143 144 145 146 147 148 149 150

< Forrige kapittel

Neste kapittel >

64Til korleiaren. Ein salme av David.                 2 Høyr meg, Gud, når eg bed,           vern mitt liv når fienden skremmer!                 3 Gøym meg for banden av valdsmenn,           for hopen av dei som gjer urett.                 4 Dei kvesser si tunge som eit sverd           og siktar inn pilene, dei beiske orda.                 5 Frå bakhald vil dei skyta den skuldlause.           Brått skyt dei han, dei er ikkje redde.                 6 Dei styrkjer kvarandre med vonde ord.           Dei talar om å setja snarer           og seier: «Ingen vil sjå dei.»                 7 Dei tenkjer ut vondskap.           «No er vi klare, tanken er tenkt,           det er store djup i menneskehjartet!»                 8 Men Gud skyt dei med piler,           brått blir dei råka.                 9 Han fører dei til fall,           deira eiga tunge rammar dei.           Alle som ser dei, blir skaka.                10 Alle menneske blir gripne av frykt.           Dei kunngjer Guds verk           og skjønar det han har gjort.                11 Den rettferdige gleder seg i Herren           og søkjer tilflukt hos han.           Den ærlege av hjartet prisar seg lukkeleg.

< Forrige kapittel

Neste kapittel >