Sjivnnjedibme

Álgon Jubmel almev ja ednamav sjivnnjedij.
Valla biesstaga ällim,
ällim ga sjatto luorkijdam.
Jubmel ij lim hájn ednamav rássjodahttám,
ällim ga almatja davva sjaddadittjat.
De ája gålgijdij.

Jubmel almatjav ednama muldos hábbmij,
Ja hekkav båsoj suv njunnjerájgijda.
Jubmel almatjij sjaddogárdev dagáj,
Giedjegijs, muorajs ja muorjemijs dievas,
Ädno daggu gålgåj rájnnasin ja tjielggasin.
Almatjav gåhtjoj sjaddogárdev sujttitjit,
Gájkka sjaddijt oatsodittjat.

Jubmel almatjij javlaj:
“Stuvssi ja hávsskudalá, gåktu de sidá!
Bårå juohkkat muoras,
ájnat ale avtas
– duot muorra le diedojgum buorijs ja bahájs.
Jus dassta bårå, de galga jábmet.”

Almasj åbbå biejvev sjaddogárden stuvssij,
båråj ja vuojŋadij irkkán muoraj vuolen.
Valla ållu aktu lej ájmon.
“Ale aktu åro,” javlaj Jubmel,
“oattjo ietjat lágásj viehkediddjev.”

De Jubmel hábbmij miehtsij ja duoddarij divna juhtusijt,
ja divna låttijt, maha háledi ja girddi,
ja divna råmijt, maha ednamin guokkardi.
Ruoja, ruovga, rågo, bitjo,
Almatja åvddåj båhtin,
ja almasj sidjij namájt vattij.

Valla huoman lej almasj aktu ietjas lágátjijs.
“Oade njálgugit,” javlaj Jubmel, ja almasj oaddáj.
Jubmel sujsta hiertikdávtev váldij,
hábbmij tjáppes sjivnnjádusáv.
Almatjav båvtij ja javlaj:
“Gehtja, dála le nissun, guojmmát,
de ille desti aktu!”

Ålmåj nissunav giedas doahppij.
Giehta lej lines ja jur ietjas giehtaj hiebaj.
Guovtu sjaddogárddáj jårkijga.

Mosesa vuostasj girje nuppát låhkusis