Vuoi fámolaččaid!
1 Vuoi daid geat hutket vearrivuođa
ja smihttet baháid oađđinsajisteaset!
Go iđit čuvggoda,
de sii ollašuhttet áigumušaideaset,
go dasa sis lea fápmu.
2 Sii anistuvvet eatnamiidda
ja rievidit daid,
sii váldet earáid viesuid.
Behttosiin sii váldet olbmás su viesu,
lagamuččasteaset su opmodaga.
3 Dan dihte cealká Hearrá:
Mun hutkkan dán sohkii lihkuhisvuođa
mas dii ehpet vealtta.
Dii ehpet šat váccaš čeavlájit,
dasgo bahás áiggit bohtet.
4 Dan beaivvi dii bilkiduvvobehtet
ja din birra diktejuvvo váidaluslávlla:
“Mii leat duššaduvvon,
min álbmoga opmodat
lea juogaduvvon earrásiidda,
dat lea váldojuvvon mis.
Min eatnamat juogaduvvojit
jorralan olbmuide.”
5 Dalle Hearrá searvegottis ii leat
šat oktage vuorbádeamen
ja juogadeamen eatnama didjiide.
6 “Ale profehtastala!” sii dadjet.
“Ii nie oaččo profehtastallat!
Ii diekkár heahpat deaivit min.
7 Livččiigo Jakoba viessu garuhuvvon?
Leago Hearrá gierdameahttun,
dahkágo son dakkáriid?
Almma su sánit leat buorit
daidda geat vádjolit vuoigatlaččat?”
8 Muhto dii meannudehpet
mu álbmogiin vašálaččaid láhkái.
Dii rivvebehtet gávtti ráfálaš olbmos,
doaruhehpet daid geat ellet oadjebassan.
9 Dii ádjibehtet mu álbmoga etniid
sin ruovttuin mat leat sin hávskodat,
váldibehtet sin mánáin agibeaivái
gudni maid mun ledjen addán sidjiide.
10 Vulget dal eret dás,
dáppe dii ehpet šat oaččo leat!
Dat lea buhtismeahttun,
dan heavahus lea gáfat.
11 Jos boađášii gielis ja behtolaš olmmoš
ja einnostivččii didjiide viinni ja vuollaga,
de son livččii profehta dán álbmogii!
Hearrá čohkke Israela bázahasa
12 Mun čohkken din buohkaid, Jakob,
mun čoakkán Israela bázahasa
dego sávzzaid gárdái,
dego ealu guohtuneatnamii,
máraideaddji olmmošjoavkku.
13 Son guhte rahpá geainnu,
manná sin ovddas,
sii bahkkejit olggos poartaráigge ja vulget.
Sin gonagas manná sin ovddas,
Hearrá lea sin njunnošis.