Hopp rett til
Kirkeårets teksterDagens bibelord
Bibelleseplaner
Kjøp Bibelen
Bibelsøk
Søk
Søk
Jesaja
Kapittel 241 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66
| Forrige kapittel | Neste kapittel |
Den store omveltningen 24Se, Herren herjer jorden og legger den øde, fordreier ansiktet på den og sprer dem som bor der. 2 Da går det folk som prest, slave som herre, slavekvinne som husfrue, kjøper som selger, långiver som låntaker, innkrever som skyldner. 3 Herjes, herjes skal jorden og plyndres, plyndres, for dette ordet har Herren talt. 4 Jorden sørger og visner, verden tørker bort og visner, både jorden og det høye tørker bort. 5 Jorden er vanhelliget av dem som bor der. For de har overtrådt lover, forandret forskrifter, brutt den evige pakt. 6 Derfor blir jorden fortært av forbannelse. De som bor der, må bøte for sin skyld. Derfor brenner de som bor på jorden, bare en liten rest blir tilbake. 7 Den nye vinen sørger, vinstokken tørker bort, alle som var glade i hjertet, må sukke. 8 Trommenes glede tar slutt, lyden av jubel stilner, lyrens glede tar slutt. 9 Folk drikker ikke vin til sang, det sterke smaker bittert for den som drikker. 10 Knust er den øde byen, stengt er hvert hus, ingen slipper inn. 11 I gatene er det klagerop, de har ikke vin, all glede har mørknet, fryd er forvist fra landet. 12 Byen er lagt øde, porten er knust. 13 For blant folkene på jorden skal det bli som når en slår ned oliven, som når de siste druene plukkes. 14 De roper høyt og jubler over Herrens velde. De roper av glede i vest. 15 «Så gi ære til Herren i øst, til Herren Israels Guds navn ved kystene i vest!» 16 Fra jordens ende hører vi sanger til Den rettferdiges pris. Den siste trengsel Men jeg må si: Det er ute med meg, ute med meg, ve meg! Svikere sviker! Svik! Svikere sviker! 17 Det blir gru og grav og garn for deg som bor på jorden! 18 Den som flykter fra gru, skal falle i grav, kommer han seg opp av graven, skal han fanges i garnet. For slusene i det høye er åpnet, og jordens grunnvoller skjelver. 19 Jorden revner og rister, jorden vakler og vingler, jorden skjelver og skaker. 20 Jorden sjangler som en drukken og svaier som et skur. Synden ligger tungt på den, den faller og reiser seg ikke mer. 21 Den dagen skal Herren straffe den høye hær i det høye og jordens konger på jorden. 22 De skal samles som fanger i et hull, stenges inne i et fengsel og langt om lenge få sin straff. 23 Da skal månen bli til spott og solen til skamme. For Herren over hærskarene er konge på Sion-fjellet og i Jerusalem. Hans eldste skal se hans herlighet. |
| Forrige kapittel | Neste kapittel |
11Eg er den gode gjetaren. Den gode gjetaren set livet til for sauene. 12Men leigekaren, som ikkje er gjetar og ikkje eig sauene, han lèt sauene vera og rømmer når han ser ulven koma. Og ulven herjar mellom dei og jagar dei frå kvarandre. ... Vis hele teksten
11Eg er den gode gjetaren. Den gode gjetaren set livet til for sauene. 12Men leigekaren, som ikkje er gjetar og ikkje eig sauene, han lèt sauene vera og rømmer når han ser ulven koma. Og ulven herjar mellom dei og jagar dei frå kvarandre. 13For han er leigekar og har ikkje omsorg for sauene. 14Eg er den gode gjetaren. Eg kjenner mine, og mine kjenner meg, 15slik som Far kjenner meg og eg kjenner Far. Eg set livet til for sauene. 16Eg har òg andre sauer, som ikkje høyrer til denne flokken. Dei òg må eg leia; dei skal høyra mi røyst, og det skal bli éin flokk og éin gjetar. 17Far elskar meg fordi eg set livet til så eg kan ta det tilbake. 18Ingen tek livet mitt, eg gjev det frivillig. Eg har makt til å gje det, og eg har makt til å ta det tilbake. Denne oppgåva fekk eg av Far min.» 19No vart det på nytt usemje mellom jødane på grunn av det han hadde sagt. 20Mange av dei sa: «Han har ei vond ånd i seg, han er frå vitet. Kvifor høyrer de på han?» 21Andre sa: «Slik talar ikkje ein som har ei vond ånd i seg. Ei vond ånd kan vel ikkje opna auga på blinde?»