1 Eg er det sanne vintreet, og Far min er vinbonden. 2 Kvar grein på meg som ikkje ber frukt, tek han bort, og kvar grein som ber frukt, reinsar han så ho skal bera meir frukt. 3 De er alt reine på grunn av det ordet eg har tala til dykk. 4 Ver i meg, så er eg i dykk. Som greina ikkje kan bera frukt av seg sjølv, men berre når ho er på vintreet, slik kan heller ikkje de bera frukt viss de ikkje er i meg. 5 Eg er vintreet, de er greinene. Om de blir i meg og eg i dykk, då ber de mykje frukt, men skilde frå meg kan de ingen ting gjera. 6 Den som ikkje blir verande i meg, blir kasta ut som ei grein og visnar. Greinene blir samla saman og kasta på elden, og dei brenn. 7 Blir de verande i meg, og blir orda mine verande i dykk, så be om kva de vil, og de skal få det. 8 For ved dette lyser herlegdomsglans om Far min, at de ber mykje frukt og blir mine læresveinar.

1 Mun lean duohta viidnemuorra, ja mu Áhčči lea viidnegárdedoalli. 2 Son čuohppá mus eret juohke oavssi mii ii šaddat šaddosiid, ja juohke oavssi mii šaddada šaddosiid, son buhtista, vai dat šaddadivččii eanet šaddosiid. 3 Dii lehpet juo buhttásat dan sáni dihte maid mun lean sárdnon didjiide. 4 Bissot mu siste, de mun bisun din siste. Nugo oaksige ii sáhte šaddadit šattuid muđui go dat bissu viidnemuoras, nu ehpet diige sáhte šaddadit šattuid muđui go bissubehtet mu siste. 5 Mun lean viidnemuorra, dii lehpet oavssit. Dat gii bissu mu siste ja gean siste mun bisun, šaddada ollu šattuid. Almma mu haga dii ehpet máhte dahkat maidege. 6 Gii ii biso mu siste, dat lea dego luovvanan oaksi: Dat bálkestuvvo eret ja goiká. Goikeoavssit čohkkejuvvojit ja bálkestuvvojit dollii, ja dat bullet. 7 Jos dii bissubehtet mu siste ja mu sánit bissot din siste, de átnot maid ihkinassii dáhttubehtet, ja dii oažžubehtet dan. 8 Mu Áhči hearvásvuohta boahtá albmosii das ahte dii šaddadehpet ollu šaddosiid ja šaddabehtet mu máhttájeaddjin.