Sádden

Maŋŋel go Jesus lei čuožžilan hávddis,
de sii, son ja su máhttájeaddjit, ožžo njealljelogi beaivvi ovttas.
Njealljelogi beaivvi goas buot lei nu movt ovdal,
ja seammás go ii lean šat mihkkege nugo ovdal.
Son sáhtii mannat lássejuvvon uvssaid čađa.
Son sáhtii boahtit ja ii oktage dovdan su
ja fáhkkestaga jávkat sin čalmmiid ovddas eret.
Son lei dat seamma, muhto dattege earálágan.

Oktii son bivddii sin vuolgit mielde
muhtin alla várrái gos lei hui várddus juohke guvlui.
Doppe son dajai sidjiide: «Munnje lea addojuvvon
buot fápmu almmis ja eatnama alde.»
Son cuoiggui daidda iešguđetge guovlluide ja dajai:
«Vulget dan dihte ja dahket buot álbmogiid mu máhttájeaddjin.
Gásttašehket sin, oahpahehket sin, ja muitet ahte mun lean dinguin
buot beivviid gitta máilmmi loahpa rádjái.»

Dan botta go son buressivdnidii sin,
de son váldojuvvui albmái.
Doppe sii čužžo ja gehčče guhtet guoibmáseaset.
«Dál dat easka álgá.
Máilbmi lea min ovddabealde vuordime.»